راهنمای نهایی dPS برای عکاسی از غذا

راهنمای نهایی dPS برای عکاسی از غذا

راهنمای ما برخی از نکات و ترفندهای برتر عکاسی از غذا را در اختیار شما قرار می دهد که به شما در بدست آوردن نتایج حرفه ای کمک می کند.

تجهیزات dPS برای عکاسی از غذا

دوربین مناسب عکاسی

اولین چیزی که هنگام جستجوی بدنه دوربین جدید باید به آن فکر کنید اندازه سنسور است.

این که آیا تصمیم به خرید دوربین با سنسور برش خورده یا سرمایه گذاری روی فریم کامل دارید، بودجه شما به احتمال زیاد انتخاب شما را تعیین می کند.

نکته مهمی که باید بدانید این است که دوربین و لنزهای شما وقتی دارای سنسور برش خورده هستند نسبت به فول فریم متفاوت رفتار می کنند.

هر دوربینی فاکتور برش دارد. این عددی است که برای توصیف میزان برداشت دوربین از تصویر شما در مقایسه با استاندارد 35 میلی متری استفاده می شود.

یک دوربین فول فریم با استاندارد برش خورده 35 میلی متری یک دوربین فیلم سنتی مطابقت دارد. اندازه سنسور آن 24×36 میلی متر است. سنسور برش خورده کوچکتر از این است و بنابراین ساخت آن برای تولیدکنندگان دوربین ارزان تر است. با بسیاری از لنزها مطابقت ندارد و تصاویر نهایی متفاوت به نظر می رسند.

به عنوان مثال، Canon Rebel دارای ضریب برش 1.6 است. این بدان معناست که شما 1.6 برابر فاصله کانونی لنز خود ضرب می کنید تا فاصله کانونی واقعی به نظر برسد که به نظر می رسد عکس های شما در آن گرفته شده اند.

در یک دوربین فول فریم، یک لنز 50 میلی متری مانند یک 50 میلی متر رفتار می کند. همان لنز را روی یک دوربین با سنسور برش خورده قرار دهید، بیشتر شبیه یک 80 میلی متر عمل می کند.

مطالب مرتبط : سرعت شاتر سریع برای توقف سوژه

لنزهای مناسب عکاسی

لنزها جایی هستند که باید مهمترین بخش بودجه خود را صرف کنید. شما باید به آنها به عنوان یک سرمایه گذاری بلند مدت در صنعت خود نگاه کنید.

 

در اینجا عواملی است که باید در نظر گرفته شود:

 

میزان وضوح تصاویر

بزرگترین نگرانی شما هنگام خرید لنز وضوح است.

هنگام عکاسی از غذا لنزهای اصلی ترجیح داده می شوند زیرا وضوح بیشتری نسبت به لنزهای زوم دارند.

لنزهای زوم دارای قسمت های متحرک بیشتری هستند که عملکرد زوم را فعال می کند. این منجر به کیفیت و وضوح تصویر پایین می شود.

لنزهای معمولی معمولاً “سریعتر” هستند. آنها دارای حداکثر دیافراگم بزرگتر هستند که باعث می شود سرعت شاتر سریعتر شود.

 

همچنین بخوانید:

چه موقع از سرعت شاتر سریع استفاده کنیم

درک عمق میدان در عکاسی برای مبتدیان

 

آنها همچنین عمق میدان بسیار بیشتری به شما می دهند و به شما این امکان را می دهند که سوژه خود را جدا کرده و آن زمینه تار واقعاً زیبا را که همه ما در عکاسی غذا دوست داریم، بدست آورید.

 

لنز 50 میلی متری

50 میلی متر نیز می تواند یک لنز مفید باشد، مخصوصاً اگر زوم ندارید. این لنز برای عکس های رو به بالا و رومیزی مناسب است. با این حال، هنگام عکاسی به سبک پرتره می تواند تا حدودی اعوجاج ایجاد کند. در عکاسی از غذا، 50 میلی متر در واقع یک لنز با زاویه دید وسیع محسوب می شود.

50 میلی متر f/1.8 اغلب “nifty-fifty” نامیده می شود زیرا نتایج قابل قبولی را با قیمت بسیار پایین به شما می دهد. اگر تازه شروع کرده اید و بودجه شما محدود است، این یکی را تهیه کنید.

 

لنز 24-70 میلی متری

اگرچه پرایم ها ایده آل هستند، اما واقعاً داشتن یک لنز بزرگنمایی در کیت خود، مانند 24-70 میلی متر، بسیار مفید است.

برای لنزهای زوم بسیار واضح است و واقعاً همه کاره است. بسیاری از عکاسان غذا این را جزء اصلی در کیت خود می دانند.

ماکرو 60 میلی متری

اگر با سنسور بریده عکاسی می کنید، ماکرو 60 میلی متری یک انتخاب عالی است.

در سنسور برش خورده، بیشتر شبیه داشتن 100 میلی متر است. اگر به حالت فول فریم ارتقا دهید، می توانید مانند 50 میلی متر از آن استفاده کنید.

این لنز به شما امکان می دهد با یک بوکه زیبا روی یک سنسور برش خورده عکس های 3/4 زاویه ای از سوژه خود بگیرید.

شما همچنین نمی توانید در این زاویه اعوجاجی را که هنگام عکاسی با فاصله کانونی بیشتر مانند 50 میلی متر انجام می دهید، دریافت کنید.

 

ماکرو 100 میلی متری

یک لنز عالی که باید در کیت خود داشته باشید یک لنز ماکرو 100 میلی متری است. این لنز فقط برای عکس های ماکرو یا نزدیک نیست، اگرچه در این موارد نیز عالی است.

با دورتر شدن از ست خود ، می توانید عکس های بسیار زیبایی به سبک پرتره نیز بگیرید. فاصله کانونی به شما یک پس زمینه تار عالی می دهد.

اگر از لنز ماکرو 100 میلی متر/105 میلی متر روی سنسور برش خورده استفاده می کنید، با فاصله کانونی 150 میلی متر عکاسی می کنید.

این محصول بسیار تنگ خواهد بود ، که اگر مسئله فضا باشد می تواند مشکل ساز شود.

 

سه پایه

سه پایه برای عکاسی غذا ضروری است. این به شما کمک می کند تا تصاویری سازگار ایجاد کنید و دستان خود را آزاد می کند تا مطابق آنچه از طریق دوربین خود می بینید ، حالت دهید.

بزرگترین نیاز در سه پایه ثبات است. یک سه پایه باید بتواند وزن دوربین و لنز شما را تحمل کند.

هنگام خرید سه پایه، به دنبال یکی با ارتفاع و جهت قابل تنظیم باشید. این جایی است که شما یک ستون مرکزی دارید که می توانید حرکت دهید.

اطمینان حاصل کنید که دارای پایه های لاستیکی است تا از لغزش جلوگیری شود و بار زیادی نیز دارد.

محموله به میزان وزنی گفته می شود که سه پایه می تواند تحمل کند. این دوربین باید وزن دوربین، لنز و سایر موارد اضافی مانند براکت یا بازوی اضافی را تحمل کند.

 

یک ظاهر طراحی غذا

هدف از یک ظاهر طراحی مواد غذایی این است که غذا را به بهترین شکل جلوه دهند. بیشتر غذا ها نیاز به کمی پزشک دارند تا جلوه ای مناسب برای دوربین داشته باشند.

موارد زیر هنگام نزدیک شدن به یک ظاهر طراحی غذا باید مورد توجه قرار گیرد:

 

از تازه ترین غذای ممکن استفاده کنید

غذایی که عکاسی می کنید باید تا حد ممکن تازه باشد تا در تصاویر شما جذاب به نظر برسد. هنگام خرید مواد اولیه خود، مراقب باشید که تازه ترین و بهترین ظاهر موجود را خریداری کنید.

همیشه قبل از قرار دادن غذای خود روی صحنه، نور و دوربین خود را آماده کنید.

وقتی با تنظیمات نورپردازی و دوربین خود را تنظیم می کنید، از غذای جایگزین در رنگ و شکل مشابه به عنوان غذای خود به عنوان ایستاده استفاده کنید. در آخرین لحظه آن را با “قهرمان” خود (سوژه اصلی غذا) جایگزین کنید، تا آنجا که ممکن است تازه و اشتها آور به نظر برسد.

بسته به غذا، ممکن است برای پر کردن قاب به وسایل زیادی احتیاج داشته باشید.

 

ظرف های غذا

مهمترین فاکتور هنگام انتخاب ظروفی که غذای خود را روی آن ارائه می دهید اندازه است.

اشیاء می توانند از نظر دوربین بسیار متفاوت از چشم باشند و اغلب بزرگتر از آنچه انتظار داریم به نظر برسند. به همین دلیل ، ایده خوبی است که غذاهای کوچکتر از آنچه معمولاً استفاده می کنید انتخاب کنید.

موضوعات خود را در بشقاب های سالاد یا بشقاب های شام کوچکتر ارائه دهید. صفحات بزرگ می توانند موضوع اصلی را کوتاه کرده و بر قاب تسلط داشته باشند.

تزئین کنید

گیاهان و ادویه جات ترشی جات و اقلامی مانند کروتون می توانند عکاسی غذا شما را تقویت کنند.

شاخه های مختلف گیاهان مانند رزماری را می توان با نخ آشپزخانه به هم وصل کرد و دسته های کوچکی تهیه کرد که می توانید از آنها برای افزودن زمینه به داستان غذا استفاده کنید.

می توانید یک کاسه ساده سوپ را با یک قطره خامه و یک عدد پیازچه خرد شده میل کنید.

نکته اصلی این است که تزئینات شما باید در زمینه وسیع تری از صحنه شما منطقی باشد. اگر از ماهی سالمون با سس شیوید لیمو استفاده می کنید، آن را با ریحان تزئین نکنید.

هنگام استفاده از گیاهان دارویی، از تازه ترین شکل ممکن استفاده کنید و هنگام عکاسی آنها را جایگزین کنید. آنها به سرعت پژمرده یا اکسید می شوند. هنگامی که گیاهان بریده شده را در یک حوله کاغذی مرطوب بپیچید، می توانید آنها را بسیار طولانی تر در یخچال نگهداری کنید.

لوازم تهیه عکاسی غذا

شما باید مجموعه ای از وسایل تهیه عکاسی غذا داشته باشید.

لوازم هر موردی است که در مجموعه برای افزایش تصویر استفاده می کنید. در عکاسی غذا، این معمولاً ظروف آشپزخانه است، مانند بشقاب و ظروف تخت، کاسه و ظروف و… می باشد.

هنگام انتخاب وسایل خود، به سبک عکاسی از غذا فکر کنید و اینکه چه نوع وسایلی آن را تکمیل می کند.

اگر استایل شما واقعاً تمیز و شیک و یا شفاف تر باشد، چنین وسایلی چندان منطقی نخواهد بود و بهتر است با قطعات ظریف تری کار کنید.

به طور کلی، از رنگ های بسیار روشن و الگوهای برجسته خودداری کنید، زیرا آنها حواس را از غذا منحرف می کنند. قطعات رنگارنگ می توانند نکته جالبی را ایجاد کنند، اما باید با ترکیب کلی و احساس عکس کار کنند.

از وسایل زیاد استفاده نکنید چند مورد از وسایل مناسب می تواند تأثیر زیادی در بیان یک داستان بصری داشته باشد، اما تعداد زیادی از آنها بیننده را منحرف کرده و بر تصویر مسلط می شود.

هنگام انتخاب وسایل مورد نیاز خود، با یک یا دو قطعه شروع کنید، شاید یک بشقاب سالاد و یک چاقو یا قاشق قدیمی. اگر شک دارید، ساده صحبت کنید.

زمینه ها

شما نیاز به انواع زمینه های جالب دارید که غذای خود را روی آن قرار دهید.

از موارد مختلفی برای زمینه خود مانند پارچه، کاغذ صنایع دستی یا کاشی های کف بزرگ استفاده کنید. همچنین می توانید خلاق باشید و خودتان دست به کار شوید.

ورق های چوبی بخرید و خودتان آنها را رنگ آمیزی یا لکه کنید.

هنگام عکاسی از غذا، پس زمینه های خنثی یا خنک مانند آبی به طور کلی بهترین عملکرد را دارند.

 

نور و اصلاح کننده های روشنایی

چه از نور طبیعی استفاده کنید یا از مصنوعی، باید منبع نور خود را تغییر دهید.

یک مورد مهم در نور شما دیفیوزر است. این یک پانل از مواد سفید است که در لبه میز خود قرار می دهید تا نوری که به صحنه شما وارد می شود نرم شود.

شما همچنین به برخی از ابزارهای ساده برای پرش و جذب نور احتیاج دارید. شما می توانید یک کیت بازتاب کننده حرفه ای 8 در 1 با دیسک های تاشو در مواد مختلف برای استفاده در ساقه های خود خریداری کنید، مانند تصویر زیر.

به عنوان مثال، بازتابنده نقره ای می تواند غذای شما را روشن کند، در حالی که بازتابنده طلا گرما را افزایش می دهد. معمولاً با یک دیفیوزر نیز همراه است.

به همچنین می توانید از مقوا ساده سیاه یا سفید خریداری شده از یک فروشگاه صنایع دستی  استفاده کنید. سفید صحنه شما را روشن می کند، در حالی که رنگ سیاه نور را جذب می کند.

سبک های روشنایی

قبل از برداشتن دوربین باید تصویری از تصویر نهایی خود داشته باشید. آیا می خواهید نور نرم و ابعادی به نظر برسد یا بدنبال کنتراست چشمگیر هستید؟

هرچه کنتراست بین روشن و تاریک بیشتر باشد، تصویر شما چشمگیرتر خواهد بود. اغلب، سوژه شما نوری را که انتخاب می کنید دیکته می کند.

دفعه بعد که عکاسی می کنید، از سوژه خود در نور ملایم و سخت عکاسی کنید و به تفاوت آن توجه کنید. هر رویکرد چگونه بر نتیجه نهایی تأثیر می گذارد؟ بسیاری از عکاسان تمایل دارند به عنوان بخشی از سبک خود به یکی یا دیگری متمایل شوند.

 

روشنایی جانبی

این زمانی است که نور شما مستقیماً از کنار غذا می آید.

نورپردازی جانبی رویکرد مناسبی برای بسیاری از عکاسی های غذایی شما است. برای اکثر تنظیمات کار می کند و استفاده از آن آسان است.

یک کارت بازتاب کننده یا برگشتی را در طرف مقابل نور قرار دهید. بسته به میزان سایه ای که در کنار غذا می خواهید ، آن را نزدیک یا دورتر ببرید یا از یک بازتابنده کوچکتر یا بزرگتر استفاده کنید.

هنگام عکاسی از صحنه های سفید و دلپذیر، هنوز هم باید سایه ای برای افزایش بعد باشد.

همچنین بخوانید: 12 واقعیت درباره نورپردازی عکاسی که باید بدانید!

نور پس زمینه

نور پس زمینه زمانی است که نور خود را در پشت غذا قرار دهید.

اگر چهره ساعت را تصور می کنید، ساعت 12 است. این یک موقعیت ایده آل برای نوشیدنی ها یا سوپ ها است، زیرا براق می افزاید و خواص مایع غذا را برجسته می کند.

به طور کلی، نور پس زمینه برای غذا بسیار خوشایند است. باعث درخشندگی و بافت آن می شود.

با این حال، کار با آن می تواند مشکل باشد زیرا می تواند باعث شود تصویر شما در پشت بسیار روشن و در جلو بسیار تیره باشد. کنتراست بیش از حد به این معنی است که پشت عکس منفجر می شود و جزئیات در سوژه اصلی تار می شود. عدم وجود کنتراست کافی منجر به یک عکس منسوخ یا عادی می شود، که وقتی با نور زیاد عکاسی می کنید این اتفاق می افتد.

نور پس زمینه جانبی

نور پس زمینه جانبی ترکیبی از دو نوع اول نورپردازی است. این بهترین از هر دو جهان است و راحت ترین کار با آن است. در اینجا، نور ما بین ساعت 10 تا 11 قرار می گیرد.

با استفاده از این سبک نورپردازی، درخشش سطح را با نور پس زمینه و بدون خطر نوردهی بیش از حد به دست می آورید. همچنین لازم نیست نور زیادی را در قسمت جلوی غذا منعکس کنید زیرا نور بیشتر زاویه می یابد.

هنگام استفاده از نور پس زمینه جانبی، بسته به نحوه سقوط سایه ها، باید با میزان نور خود نسبت به صحنه خود بازی کنید.

هرچه منبع نور شما به مجموعه شما نزدیکتر باشد، سقوط نرم تر خواهد بود.

مطالب مرتبط: بهترین نکات نورپردازی در عکاسی تبلیغاتی محصولات

زاویه های دوربین

زاویه دوربین می تواند تأثیر قدرتمندی بر تصویر نهایی شما بگذارد.

قبل از اینکه دوربین خود را بردارید، باید به این فکر کنید که از چه نوع غذا یا غذایی عکاسی می کنید و کدام زاویه دوربین به بهترین ویژگی های آن کمک می کند.

هنگام عکاسی از غذا از سه زاویه اصلی دوربین استفاده می شود: هوایی، زاویه 3/4 یا مستقیم.

 

زاویه 3/4

زاویه 3/4 زمانی است که دوربین شما در هر نقطه از 25 تا 75 درجه نسبت به سوژه شما قرار دارد.

زاویه 3/4 یک زاویه محبوب است زیرا بسیار متنوع است. معمولاً می توانید قسمت جلویی و سطح ظرف و همچنین کناره های آن را نشان دهید.

این زاویه را در عکاسی تجاری از غذا بسیار می بینید.

زاویه هوایی یا بالای سر

زاویه بالای سر زاویه 90 درجه است. این اخیراً به دلیل اینستاگرام به یک زاویه بسیار محبوب تبدیل شده است.

این زاویه قطعاً چندین نکته مثبت دارد. برای قرار دادن چندین عنصر در صحنه ، مانند منظره میز ، خوب است. این همچنین آن را به یک زاویه قصه گویی عالی تبدیل می کند. هنگامی که از بالای سر عکس می گیرید ، می توانید انواع لوازم جانبی ، مواد اولیه یا ظروف غذا را در قاب ببینید. همچنین اغلب نوشتن عکس با استفاده از این زاویه آسان تر از زاویه 3/4 یا مستقیم است.

با این حال، زاویه بالای سر برای هر نوع شات غذا کار نمی کند. این عمق را حذف می کند ، که باعث می شود گرافیک بیشتری به تصویر داده شود اما برای هر نوع غذا مناسب نیست.

با زاویه بالای سر، آنچه بیشتر بر آن تاکید می کنید شکل غذا و عناصر مختلف صحنه است.

زاویه مستقیم

این زاویه دوربین مستقیم بیشتر برای غذاهای “بلند” مناسب است، مانند همبرگر یا دسته کلوچه یا پنکیک بر ارتفاع یک ظرف تأکید می کند.

وقتی در حال عکاسی از همبرگر و ساندویچ هستید، نان یا تکه بالای نان چیزی که داخل آن است را پنهان می کند، بنابراین گرفتن عکس از هر نقطه بالای غذا معنی ندارد.

به یاد داشته باشید، هدف همیشه تمرکز بر بهترین ویژگی های غذا است.

ترکیب بندی

ابزارهای ترکیبی می توانند به ما در تهیه عکس های بهتر کمک کنند، با این حال، هر ابزار برای هر تصویر کار نمی کند.

قبل از شروع به عکاسی، هدف تصویر خود را بدانید. چه حال و هوایی دارد؟ چه چیزی را می خواهید منتقل کنید؟ هدف شات شما چیست و چگونه استفاده می شود؟

عکاسی خوب از غذا احساسات بیننده را برمی انگیزد. ترکیب یکی از اصلی ترین ابزارهایی است که به ما در انجام این کار کمک می کند.

 

خط

خط اساسی ترین عنصر در ترکیب تصویری است. خطوط چشم را از طریق یک عکس به نقاط کانونی و عناصر اصلی هدایت می کند و چشم بیننده را بر روی تصویر متمرکز می کند.

هنگام کار با خطوط باید به چند نکته توجه کرد. هنگام استفاده از خطوط برای هدایت چشم بیننده ، آنها باید به سوژه اصلی یا به کادر اشاره کنند.

خطوط نیز هرگز نباید خارج از کادر باشند، زیرا چشم ها مجبور به ترک تصویر می شوند. این باعث ضعیف شدن تصویر می شود و می تواند علاقه بیننده را از دست بدهد.

 

قانون اعداد فرد

قانون فرد بیان می کند که هنگام عکاسی از گروهی از اشیاء، داشتن تعداد فرد از عناصر در قاب از نظر بصری بسیار جالب تر از داشتن تعداد زوج عناصر است.

اعداد فرد حس تعادل و هماهنگی ایجاد می کنند و یک نقطه استراحت برای چشم ما ایجاد می کنند، در حالی که تعداد اشیاء می توانند توجه ما را تقسیم کرده و با یکدیگر رقابت کنند.

وقتی بیش از پنج عنصر در یک تصویر وجود داشته باشد، ثبت تعداد بیشتر برای ذهن مشکل می شود. به همین دلیل، ایده خوبی است که در صورت امکان عناصر زیادی را در گروه اعداد فرد ترکیب کنید.

مطالب مرتبط: قانون اعداد فرد در عکاسی

 

قانون یک سوم

قانون یک سوم برای کمک به شما در قرار دادن عناصر اصلی و نقطه کانونی در ترکیب است.

به یک شبکه خیالی فکر کنید که تصویر را به 9 قسمت مساوی تقسیم می کند، مانند یک شبکه تیک تاک. نسبت 1:1 در هر مستطیل است.

قانون سوم یک مکان عالی برای شروع است. این به ایجاد هماهنگی در تصاویر شما کمک می کند و به شما کمک می کند تا اولین قدم ها را در ترکیب بندی به عنوان یک عکاس جدید بردارید. در واقع، می تواند برای بسیاری از تصاویر، به ویژه مناظر طبیعی کار کند.

وقتی صحبت از عکاسی از غذا به میان می آید، این قانون می تواند محدود کننده باشد. در نهایت می توانید تصاویری نامتعادل و نامناسب تهیه کنید.

شبکه Phi یک مفهوم مشابه است که قدرتمندتر از قانون یک سوم است. هر دو شبکه تقریباً یکسان به نظر می رسند ، اما خطوط مرکزی Phi Grid به هم نزدیکتر هستند.

مطالب مرتبط : قانون یک سوم در عکاسی

The Phi Grid

تکرار

تکرار عناصر نیز به یک تصویر جذابیت می بخشد. تکرار می تواند به طور خود به خود در سوژه اتفاق بیفتد یا می تواند توسط عناصر اضافه شده مانند وسایل و اجزای پشتیبانی ایجاد شود.

گاهی اوقات الگوها می توانند یکنواخت شوند، بنابراین شکستن یک الگو می تواند عکس قوی تری ایجاد کند.

راه های مختلفی برای ایجاد گسست در الگو وجود دارد، مانند شکست در رنگ، شکل، اندازه یا بافت. جایی که این استراحت را قرار می دهید بسیار مهم است. باید آن را در یکی از نقاط کانونی خود یا در امتداد خطوط متقاطع قرار دهید.

 

رنگ

رنگ بخش مهمی از یک ترکیب است. این احساسات را برمی انگیزد و احساس خلق و خوی را در درون یک تصویر ایجاد می کند.

رنگ‌های سرد و تیره مانند آبی سرمه‌ای و مشکی فروکش می‌کنند، در حالی که رنگ‌های روشن یا گرم مانند زرد اجسام را جلو می‌برند.

پس‌زمینه‌ها و رنگ‌های سطحی که بیش از حد روشن هستند می‌توانند سوژه ما را کم کنند. آنها باید با توجه به روحیه ای که می خواهید ایجاد کنید و همچنین هماهنگ با عناصر انتخابی شما انتخاب شوند.

ترکیبات رنگ زمانی می توانند تک رنگ باشند که دارای تنوع رنگی در یک رنگ باشند. این رویکرد جای خود را دارد، اما استفاده از رنگ های مکمل یک تکنیک عالی برای استفاده در عکاسی از غذا است.

رنگ های مکمل به طور مستقیم در مقابل یکدیگر در چرخه رنگ ظاهر می شوند، مانند قرمز و سبز، یا آبی و نارنجی.

طرح رنگی که برای کار با آن انتخاب می کنید، تا حدی توسط غذایی که می گیرید تعیین می شود.

همچنین رنگ های شما باید از نظر عدم وجود رنگ های زیاد در یک قاب متعادل باشند که آشفته به نظر می رسد.

 

بافت

یکی از بهترین راه ها برای افزایش علاقه به عکس های خود، بافت است. این کنتراست و جزئیات را اضافه می کند و نمایش غذا را بهبود می بخشد.

بافت به طور طبیعی در غذا ایجاد می شود ، اما می تواند به طور موثر در زمینه ها و سطوح، و وسایل و ملحفه های شما استفاده شود ، مادامی که زیاده روی نشود.

بسیاری از بافت‌ها در غذا، ملحفه‌ها و پس‌زمینه‌های ترکیب شده با هم می‌توانند بیش از حد شلوغ به نظر برسند و بیننده را تحت تأثیر قرار دهند.

 

ویرایش تصاویر شما

Adobe’s Lightroom یک برنامه عالی پس از پردازش است. یادگیری آن نسبت به فتوشاپ شهودی تر و راحت تر است.

من توصیه می کنم از Lightroom برای تنظیمات جهانی خود استفاده کنید و سپس در صورت نیاز تصویر خود را در Photoshop تنظیم کنید. به عنوان مثال ، اگر نیاز دارید روی مناطق خاصی از تصویر کار کنید.

بیایید به مهمترین ابزارها نگاه کنیم:

هیستوگرام

داشتن یک درک اولیه از هیستوگرام برای انجام تنظیمات مناسب برای نوردهی و تن ها در تصویر بسیار مهم است.

یک هیستوگرام محدوده تونال یک تصویر را ترسیم می کند. روشنایی در مقیاس خاکستری نمودار می شود. هر پیکسل در تصویر به یک مقدار اختصاص داده می شود.

رنگ سیاه در سمت چپ و سفید در سمت راست است. می توانید سایه های خاکستری را در این بین پیدا کنید.

توزیع تن ها در هیستوگرام به شما در مورد نوردهی کلی تصویر می گوید.

یک پیک بزرگ در هر یک از این مناطق به این معنی است که تصویر دارای پیکسل های زیادی در آن چگالی خاص است. شکاف باز در هیستوگرام به این معنی است که هیچ پیکسلی در آن چگالی وجود ندارد.

بررسی کنید که پیک بزرگ در انتهای قسمت سیاه یا سفید هیستوگرام وجود دارد. اگر این کار را انجام دهید، ممکن است تصویر شما کم نور یا بیش از حد نوردهی شود.

به طور کلی، بیشتر تصاویر اگر حاوی مقادیر تاریک و روشن باشند بهترین ظاهر را دارند. در غیر این صورت، ممکن است فاقد کنتراست و صاف به نظر برسند.

همچنین مطالعه کنید : نحوه خواندن و استفاده از هیستوگرام

برش

ایده خوبی است که قبل از شروع تنظیمات کلی، تصویر خود را برش داده و صاف کنید.

برای صاف کردن یک تصویر، از پانل Transform شروع کنید و روی -> Auto کلیک کنید.

اگر این کار نمی کنید ، می توانید یکی از تنظیمات دیگر را امتحان کنید یا این کار را به صورت دستی در Crop Tool انجام دهید.

برای دسترسی به ابزار برش در لایت روم، روی نماد شبکه در زیر هیستوگرام در پانل بالا کلیک کنید. یا برای میانبر صفحه کلید R را بزنید. این به شما این امکان را می دهد که با آوردن گوشه ها با مکان نما، تصویر خود را برش دهید.

توجه داشته باشید که وقتی قفل روی نماد قفل بسته می شود ، ابزار هر طرف تصویر را به طور مساوی برش می دهد.

اگر می خواهید برش آزاد ایجاد کنید ، کافی است روی آن کلیک کنید تا قفل آن باز شود.

تعادل رنگ سفید

من توصیه می کنم با فوم خاکستری عکس بگیرید و تعادل رنگ سفید خود را در مرحله ویرایش تنظیم کنید. این کار رنگ‌های نادرست را حذف می‌کند و تضمین می‌کند که رنگ سفید شما واقعاً سفید است.

کارت خاکستری یک تکه پلاستیک خاکستری است که می توانید در فروشگاه لوازم دوربین خریداری کنید. رنگ آن دقیقاً 18 درصد خاکستری است، چیزی که دوربین شما هنگام اندازه گیری یک صحنه به دنبال آن است.

با کارت خاکستری خود در صحنه عکس بگیرید. در لایت روم، قطره چکان White Balance را بردارید و روی کارت خاکستری کلیک کنید. به طور خودکار تراز سفیدی مناسب را می خواند.

پنل پایه

این پانل جایی است که ممکن است قبل از اینکه به ظاهر نهایی بپردازید، تغییرات زیادی انجام دهید.

نوردهی بر روشنایی طیف رنگ‌ها در تصویر شما تأثیر می‌گذارد، با این حال، بازی با سایه‌ها و هایلایت‌ها، و رنگ‌های سفید و سیاه شما تعادل دقیق‌تری از تن‌ها را نسبت به تکیه بر نوار لغزنده Exposure به شما می‌دهد.

بررسی کنید که آیا مناطق روشن گل آلود به نظر می رسند یا سایه ها هنوز به نور بیشتری احتیاج دارند. لغزنده ها را به نقاطی ببرید که در مجموع تصویر خوب به نظر می رسد.

پس از انجام ویرایش با سایر لغزنده ها، احتمالاً باید به عقب برگردید و نوار لغزنده نوردهی خود را دوباره تنظیم کنید.

Vibrance & Saturation

Vibrance همچنین یک نوار لغزنده مهم در ویرایش عکاسی از غذا است.

این یک ابزار ویرایش بهتر از Saturation است زیرا ظریف تر است. رنگ های کمتر اشباع شده را بدون تشدید رنگ های اشباع شده تنظیم می کند.

Vibrance ابتدا اشباع رنگ های خاموش و سپس رنگ های دیگر را افزایش می دهد.

این که آیا واقعاً از نوار لغزنده saturation استفاده می کنید بستگی به تصویر دارد. به طور کلی، یک رویکرد محافظه کارانه بهترین کار را هنگام ویرایش عکاسی از غذا دارد.

اگر تصمیم دارید از این نوار لغزنده استفاده کنید، آن را کمی به سمت بالا بکشید تا حدود 5+ یا 6+ شود.

منحنی Tone

 

 

 

کاربران جدید اغلب Tone Curve را چالش برانگیز می دانند، اما این یکی از قدرتمندترین ابزارهایی است که در Lightroom یافت می شود.

منحنی تن، نموداری است که نشان می‌دهد که در چه نقطه‌ای، Tone های موجود در تصاویر شما قرار دارند. محور پایینی Tone Curve با Shadows در سمت چپ منتهی می شود. با نکات برجسته در انتهای سمت راست پایان می یابد. رنگ های میانی در وسط قرار می گیرند، در محدوده ای از تیره تر تا روشن تر. وقتی به سمت پایین تر حرکت می کنید، آنها تاریک تر می شوند و با حرکت به سمت بالا، روشن تر می شوند.

شما می توانید روشنایی و تاریکی نویزهای خود را کنترل کنید. خود منحنی نقطه ای یا منحنی منطقه را تنظیم کنید.

منطقه دارای لغزنده برای هر قسمت از محدوده Tonal است. با کشیدن هر نوار لغزنده ، منحنی و تصویر هر دو تغییر می کنند.

برای انجام تنظیمات با منحنی نقطه، روی ناحیه ای که می خواهید روی آن تأثیر بگذارید کلیک کنید. این یک نقطه لنگر برای کنترل Tone ایجاد می کند.

کشیدن نقطه به بالا آن Tone را روشن می کند. پایین کشیدن آن ، آن را تاریک می کند.

رنگ های میانی تصویر خود را ارزیابی کنید تا ببینید آیا روشن هستند یا خیر. اگر نه، روی وسط منحنی Tone کلیک کنید و نقطه را بالا بیاورید.

اگر خیلی روشن هستند، منحنی را پایین بیاورید. قسمت های دیگر تصویر خود را بررسی کنید.

اگر تازه شروع به یادگیری Tone Curve کرده اید، ابتدا با نوار لغزنده منطقه بازی کنید. به نحوه تأثیر لغزنده های مختلف بر روی منحنی توجه کنید.

هر رویکردی را که انتخاب می‌کنید، هنگام ایجاد تغییرات، حتماً هیستوگرام را تماشا کنید. به این ترتیب مطمئن خواهید شد که جزئیات مهم را از دست نمی دهید.

HSL

HSL مخفف Hue، Saturation و Luminance است. اینجا جایی است که رنگ ها را در لایت روم متعادل می کنید.

تنظیمات رنگ معمولاً ذهنی تر از تنظیمات تن هستند. این به این دلیل است که رنگ به یک عکس حس و حال می دهد.

دو راه برای انجام تنظیمات رنگ در این پنل وجود دارد. می توانید همه آنها را به یکباره تحت HSL/All تنظیم کنید. یا هر رنگ به صورت جداگانه در زیر تب Color در بالای پانل.

برگه یا بخش Hue در بالای پانل جایی است که شما انتخاب می‌کنید هر رنگ در تصویرتان چقدر گرم یا سرد باشد.

به عنوان مثال، من متوجه شدم که سبزها تقریباً همیشه به نظر می رسند. سبزها را کمی بیشتر به سمت چپ یا راست می کشم تا واقعی تر به نظر برسند.

برای افزودن گرمای بیشتر – یعنی زردی بیشتر – به سبزی‌هایتان، آن را به سمت چپ بلغزانید. برای یک رنگ سردتر، کشیدن آن به سمت راست، آبی بیشتری را اضافه می کند.

نوار لغزنده Saturation در پانل اصلی رنگ کل تصویر را تنظیم می کند. اما لغزنده های Saturation در اینجا هر رنگ را جداگانه تنظیم می کنند.

اگر رنگی را طوری تنظیم کنید که اشباع‌تر شود، این روی Saturation آن رنگ خاص در کل عکس تأثیر می‌گذارد.

چه در پانل اصلی کار کنید چه در پانل HSL، اشباع به یک دست سبک نیاز دارد.

در نهایت، Luminance بر روشنایی رنگ تأثیر می گذارد. این لغزنده ها از لغزنده های اشباع با ارزش تر هستند، بنابراین ابتدا با آنها کار کنید.

ویرایش در Lightroom همه چیز مربوط به تعادل است. هنگام کار با تنظیمات Hue، Saturation و Luminance نیز همینطور است.

شارپ کردن
شارپ کردن باید آخرین مرحله ویرایش باشد. کنتراست بین پیکسل‌ها و لبه‌ها را اضافه می‌کند که وضوح و ظاهری ظریف‌تر ایجاد می‌کند.

با این حال، شما نیازی به اعمال شارپ برای کل تصویر ندارید، زیرا در عکاسی از غذا، شارپ کردن لوازم و پس‌زمینه اهمیت چندانی ندارد.

تمرکز روی غذا است، بنابراین این همان چیزی است که شما شارپ می کنید.

برای انجام این کار در لایت روم، تصویر را ماسک کنید تا قسمت هایی از تصویر را که می خواهید شارپ کنید انتخاب کنید. در حالی که روی Masking در پانل Sharpening کلیک می کنید، کلید Alt/Option را نگه دارید.

لایت روم به شما نشان می دهد که کجای شارپ کردن با رنگ سفید اعمال می شود. تصویر شما شبیه اشعه ایکس خواهد بود.

آن را به سمت راست بلغزانید. هرچه به سمت راست جلوتر بروید، وضوح تصویر کمتر می شود.

 

متوجه خواهید شد که برای عکاسی از غذا در محدوده +70-80 قرار خواهید گرفت.

 

در نتیجه

هنگام عکاسی از غذا چیزهای زیادی برای یادگیری وجود دارد، اما امیدواریم که این راهنما یک نمای کلی از آنچه درگیر است و ایده هایی در مورد اینکه چگونه می توانید تصاویر خود را بهبود ببخشید به شما ارائه کرده باشد.

هرچه اطلاعات بیشتری داشته باشید، قدرت بیشتری در تصمیم گیری های خلاقانه خود خواهید داشت.

مهمتر از همه، تمرینات زیادی است که شما را به سطح بعدی در عکاسی غذا می برد.