ISO چیست و نحوه استفاده از ایزو در عکاسی
نحوه استفاده از ایزو در عکاسی به چه صورت خواهد بود؟
قبل از هر چیز باید بگویم اگر به عکاسی صنعتی، تخصصی و تبلیغاتی علاقه مندید یا نیاز به عکس صنعتی برای معرفی محصول و خدماتتان دارید. حتما از صفحه عکاسی صنعتی بازدید نمایید.
در هفته های اخیر، ما دو مورد از سه عنصر اساسی ایجاد نوردهی مناسب در دوربینT دیافراگم و سرعت شاتر را بررسی کردیم، بنابراین بیایید نگاهی دقیق تر به گوشه سوم و آخر “مثلث نوردهی”، معروف به ISO یا ایزو بیندازیم.
در حالی که دیافراگم و تنظیمات سرعت شاتر شما تعیین می کند که چه مقدار نور به دوربین شما وارد می شود، ISO به جای حساسیت فیلم یا دوربین دیجیتال شما در گرفتن نور تاکید دارد. در بیشتر تاریخ عکس، ISO و ASA سابق به عنوان معیار “سرعت فیلم” عمل می کردند. فیلم های معروف اغلب مقادیر ISO خود را در نام خود دارند. Kodak Ektar 100 دارای ISO 100 است، در حالی که Kodak Portra 400 دارای ISO 400 و غیره است. در دوربین های فیلمبرداری، معمولاً یک چرخ وجود دارد که می توانید با استفاده از آن ISO خود را متناسب با فیلمی که استفاده می کنید تنظیم کنید.
نحوه استفاده از ایزو در عکاسی سرعت فیلم بالاتر برای گرفتن نوردهی مشابه فیلم کندتر به نور کمتری نیاز دارد. هرچه این عدد بیشتر باشد، حساسیت فیلم به نور بیشتر خواهد بود. به عنوان مثال، Fujifilm Fujicolor Superia 1600 به نور کمتری نسبت به Lomography Color 100 نیاز دارد تا نوردهی خوبی داشته باشد. به فیلم حساس تر “فیلم سریع” گفته می شود زیرا برای ایجاد عکس های روشن به نوردهی طولانی یا دیافراگم باز نیاز ندارند.
برای عکاسان دیجیتال، ISO به طور مشابه کار می کند. برای راحتی کار، عدد در دوربین دیجیتال شما همان تعداد فیلم است، با دامنه های متغیر از 200 تا 1600، هرچند بعضی از دوربین ها ISO های کم تر از 50 و تا سه میلیون بیشتر را ارائه می دهند (درست است). ایزوی بالاتر منجر به تصاویر روشن تر می شود. عکس بالا در ISO 12،800 ایجاد شده است.
مقادیر معمول شامل 100، 200، 400، 800، 1600، 3200 و غیره است، با برخی دوربین ها 1/3 توقف در این بین ارائه میکنند. معمولاً می توانید ISO خود را در فهرست دوربین دیجیتال خود تغییر دهید، اگرچه برخی از مدل ها دکمه های ISO را تعیین کرده اند. وقتی به “پایه ISO” یک دوربین مراجعه می کنیم. به کمترین تنظیم ISO برای اکثر دوربین ها که معمولاً حدود 100 یا 200 است می رسیم. تنظیمات دیگر خود را یکسان نگه دارید، تغییر ISO تأثیر مستقیمی در میزان روشن بودن عکس شما خواهد داشت، ISO از مقیاس ساده و خطی پیروی می کند: ISO 800 دو برابر ISO 400 حساس است (و به نصف نور نیاز دارد).
برای عکسبرداری در نور شدید به ISO بالایی احتیاج ندارید. برای سادگی، بگذارید بگوییم شما به یک سرعت شاتر سریع برای فریز حرکت و یک دیافراگم باریک برای عمق میدان وسیع نیاز دارید. شاید شما از یک رویداد ورزشی یا پرنده ای در حال پرواز عکاسی می کنید. شما می توانید همه چیز را در فوکوس، بدون هیچ گونه تاری و در نتیجه نور کمتری به دوربین خود وارد کنید. اگر در خارج از منزل با نور شدید و در روز عکس می گیرید ،میتوانید یک عکس خوب با ISO کمتری تهیه کنید، اما اگر در فضای کم و در نور کم در داخل خانه عکس بگیرید، همین وضعیت به راحتی می تواند منجر به تصاویر کم نور شود. در اینجا یک ISO بالا ظاهر می شود و به شما امکان انعطاف پذیری بیشتری از نظر سرعت شاتر و دیافراگم را می دهد. عکس های کنسرت اغلب به دلیل نور کم با ISO های بالا گرفته می شوند.
مورد بالا در ISO 6400 گرفته شده است. به همین ترتیب، برای عکاسی از کنسرت، ممکن است شما از یک عروسی در یک مکان داخلی یا یک کنسرت در شب عکاسی کنید. همه در حال حرکت هستند و نور کمتر از حالت ایده آل است. این دو موردی است که برای روشن شدن تصاویر باید ISO خود را بالا ببرید.
همانطور که می دانیم، دیافراگم و سرعت شاتر بر میزان نوردهی شما تأثیر می گذارد، اما همچنین دارای “عوارض جانبی” منحصر به فردی هستند: دیافراگم بر عمق میدان تأثیر می گذارد و سرعت شاتر میزان تاری حرکت عکس شما را تغییر می دهد. ISO همچنین دارای یک امضا در تصاویر شما است و آن دانه (فیلم) یا نویز (دیجیتال) است. ایزو در عکاسی به عنوان مثال اگر به عکسهای سیاه و سفید مربوط به دوران پانک راک نگاه کنید، احتمالاً مقدار زیادی نویز خواهید دید. به این دلیل که آن عکاسان در شب و در نور کم با تعداد زیادی از افراد فعال و متحرک مشغول عکسبرداری بودند. آنها چاره ای جز استفاده از یک فیلم با سرعت سریع و نویز نداشتند. در دوربین های دیجیتال، بالا رفتن ISO شما منجر به ایجاد نویز میشود؛ این یک اعوجاج است که می تواند عکس های شما را لکه دار یا بی رنگ جلوه دهد.
مشاهده نمونه کارهای عکاسی صنعتی در طرح گندم
از دست دادن جزئیات اغلب در دوربین های جمع و جور و گوشی های همراه اتفاق می افتد زیرا آنها سنسورهای کوچکتری دارند. به همین دلیل است که آنها در انجام کار در نور کم بیش از مثلا DSLR ها مشکل دارند. ایزو در عکاسی عکس های landscape با زمان نوردهی طولانی را می توان به طور کلی با ISO پایین تر شات کرد، در نتیجه نویز کمتری ایجاد می شود. اگر عکس های خود را به صورت 100٪ مشاهده میکنید یا در مقیاس بزرگتر چاپ میکنید، هر گونه مشکل نویز مشخص می شود.
این به ویژه در مورد تصاویر landscape و عکسهای پرتره در مقیاس بزرگ که برای نمایشگاه ها می تواند مشکل باشد. خوشبختانه دوربین های مدرن در مدیریت نویز در ISO های بالاتر بسیار بهتر شده اند و همچنین نرم افزارهای پس از پردازش در زمینه کاهش نویز هوشمندتر شده اند. اگرچه به عنوان یک قانون کلی، شما می توانید ISO خود را تا جایی که ممکن است پایین نگه دارید تا از ایجاد نویز در عکس های خود و پایین آمدن کیفیت آنها جلوگیری کنید، اما مانند دیافراگم و سرعت شاتر، این یک تصمیم ذهنی است. فیلم های سریعتر نویز بیشتری را برای نشاط و شور نوستالژیک تولید می کنند.
تصویر بالا با فیلم ISO 400 گرفته شده است.از طرف دیگر ، اگر در حال عکاسی از یک پرتره در خارج از منزل هستید ، می توانید سرعت شاتر یا دیافراگم خود را تنظیم کنید تا نور بیشتری ایجاد شود و نیازی به تغییر iso نداشته باشید. انتخاب ISO شما به شرایط مکان ، دسترسی شما به منابع نور اضافی و سبک کلی شما بستگی دارد. در نور کم، ممکن است به ISO بالاتری نیاز داشته باشید.
برای مثال، برای عکسهای مستند خیابانی، ممکن است برای شما مقدار کمی نویز مهم نباشد؛ اما برای عکس های صنعتی، پرتره و عکسهای بی جان، باید نحوه استفاده از ایزو را ISO پایین نگه دارید و حفظ بالاترین کیفیت ممکن را انتخاب کنید. به همین ترتیب، اگر بتوانید از سه پایه برای عکاسی landscape استفاده کنید، انعطاف پذیری بیشتری برای استفاده از سرعت شاتر بیشتر خواهید داشت، بنابراین ممکن است نیازی به افزایش ISO خود نباشد. اگر با این حال، شما در شب به کشف راه شیری می پردازید و می خواهید از ستاره های دنباله دار عکس بگیرید به سرعت شاتر بیشتر و در نتیجه ISO بالاتر نیاز خواهید داشت. ایزو در عکاسی عکس های شبانه به ISO بالاتری نیاز دارند ،عکس بالا با استاندارد ISO 3200 گرفته شده است.
در نحوه استفاده از ایزو با رفتن به حالت دستی یا حتی دیافراگم یا اولویت شاتر؛ شما کنترل بیشتری بر این سه تنظیم و تعیین شکل، احساس و حالت تصاویر تولید شده به خود می دهید. یک عنصر مثلث نوردهی را تغییر دهید و با استفاده از عنصر دیگری می توانید آن را جبران کنید. عکس بالا با دیافراگم f4، سرعت شاتر 1/6 ثانیه و ISO 720 گرفته شده است. به طور کلی، بسیاری از عکاسان ترجیح می دهند که دیافراگم یا سرعت شاتر را ابتدا بسته به عمق میدان و تاری حرکتی که می خواهند تنظیم کنند و سپس ISO های خود را در کمترین تنظیمات مورد نیاز برای گرفتن نوردهی مناسب با جزئیات فراوان در سایه ها تنظیم کنند. ترفندها با این سه عنصر به شما کمک می کند تا تصاویر با کیفیت بالاتر را به درستی در معرض دید قرار دهید و در نهایت به شما اجازه می دهد خلاقیت بیشتری به عنوان یک هنرمند داشته باشید.
مطالب مرتبط: ایزو نامناسب چیست و چه تاثیری در عکاسی دارد؟